Allergische reactie: Reactie van het immuunsysteem op een bepaalde stof, bijvoorbeeld een geneesmiddel. Deze reactie veroorzaakt bij de meeste mensen geen symptomen.

Bijwerkingen: Een ongewenst, bijkomstig effect van een behandeling.

CD4: Molecuul, dat zich aan de oppervlakte van een aantal cellen bevindt en waaraan het hiv-virus zich kan vasthechten. De CD4-count geeft een globaal beeld van de toestand van het immuunsysteem.

Entreeremmers: Groep antiretrovirale middelen, waaronder maraviroc.

Fusieremmers: Groep antiretrovirale middelen, waaronder T-20.

Integraseremmers: Groep antiretrovirale middelen, waaronder raltegravir.

Klinisch onderzoek: Studie, die gehouden wordt onder patiënten, meestal om te onderzoeken hoe effectief en veilig een nieuw geneesmiddel of behandeling is.

NRTI’s: Nucleoside reverse-transcriptaseremmers, groep antiretrovirale middelen, waaronder 3TC, abacavir, AZT, d4T, ddI en FTC.

NNRTI’s: Niet-nucleoside reverse-transcriptaseremmers, groep antiretrovirale middelen, waaronder efavirenz, etravirine en nevirapine.

Overgevoeligheid: Een ander woord voor allergie.

Proteaseremmers: Groep antiretrovirale middelen, waaronder atazanavir, darunavir, fosamprenavir, indinavir, lopinavir/ritonavir, nelfinavir, ritonavir, saquinavir en tipranavir.

Resistentie: Een resistent subtype van het hiv-virus is minder gevoelig voor één of meerdere hiv-remmers. Dit gebeurt omdat het hiv-virus van structuur kan veranderen.